Φευγατα τα ονειρα καραδοκουν
κοριτσια ομορφα να αδραξουν,
θα θυσιαζουν αθωα τα παιδια,
στους πρωινους τους ηλιους,
χιλια καραβια πλουμιστα κι ενα πανι
τα ονειρα τους για να γραφει.
Φευγατα τα ονειρα πλειοδοτουν και μας κοιτουν
ειρωνικα τα ξημερωματα στο αγριο μεθυσι,
πικρη γαληνη που ακολουθει και μας ζητα τα ρεστα,
γλυκια μια θαλασσα κρασι και θα την πιουμε ολη.
Θα θυσιαζουμε τα αθωα μας παιδια,
σε μισογιομες σεληνες να τραφουν,
πανσεληνοι απο τον ηλιο να μας προστατευουν! -
Τα ονειρα καραδοκουν κι απ'την ψυχη μας πινουν.
Φευγατα τα ονειρα καραδοκουν το καθε μας τραγουδι
να πονουν και να μας κοροιδευουν,
γελανε τωρα τα σκυλια
στην κατρακυλα απανω ξημερωματα.
Δεν θα σας πω, δεν θα σας μαρτυρισω
του χορου τα μυστικα, του τραγουδιου τ'ομορφο μετρο.
Αθωα τοσο τα παιδια,
θα θυσιαζαν χιλια τους καραβια κι αλλα...
μα θυσιαζουνε εμας, -
τελειωσαν τα καραβια τους τα σαπια!
Θυσιαζουνε σε ονειρα φευγατα,
ο ηλιος, οπως λεν, αυριο να βγει δεν θελει,
κι απ' το πρωι, σας ειπανε, θα βρεχει και θα βρεχει...
Εχω βαθυ πηγαδι τ'ονειρο
κοριτσια ομορφα να περιμενει,
νωρις το βραδυ οταν θα βγουν
μ'ενα καλαθι λουλουδονειρα,
στην σκοτεινη πλαγια για να χορεψουν,
εχω βαθυ πηγαδι τ'ονειρο,
μονο φωτιες που σπερνει,
για να θεριζει τα βουνα,
πικρα λουλουδια να μαζευει,
γλυκια μια θαλασσα κρασι να πινει!
Φευγατα τα ονειρα,
ανθρωπων οι βασανιστες,
Αθωα τα παιδια,
ανθρωπων οι προδοτες!